Słowa Ewangelii według świętego Jana (J 21, 1-19)

Jezus znowu ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę łowić ryby». Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie ułowili.
A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus.
A Jezus rzekł do nich: «Dzieci, macie coś do jedzenia?»
Odpowiedzieli Mu: «Nie».
On rzekł do nich: «Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie». Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć.
Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci.
A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nim ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: «Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście». Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!» Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: «Kto Ty jesteś?», bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę.
To już trzeci raz Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.
A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?»
Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».
Rzekł do niego: «Paś baranki moje».
I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?»
Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».
Rzekł do niego: «Paś owce moje».
Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?»
Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham».
Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje.
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz».
To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»

Śp. ks. prał. Tadeusz Wasiluk

Cytat Diecezja Warszawsko-Praska

Śp. ks. prał. Tadeusz Wasiluk

Zmarł 14 kwietnia, pogrzeb 19 kwietnia 2017 roku w Warszawie-Rembertowie

Kuria Biskupia Warszawsko-Praska zawiadamia:
W Wielki Piątek, 14 kwietnia 2017 roku,
w Szpitalu Klinicznym MSWiA (ul. Wołoska)
we wczesnych godzinach rannych
zmarł w wieku 78. lat,
w 53. roku kapłaństwa
ś. † p.
Ks. prał. Tadeusz Wasiluk

B. proboszcz Parafii MB Królowej Polski w Jabłonnie

Ksiądz prałat Tadeusz Wasiluk urodził się 30 stycznia 1939 roku w Dołsze (Diecezja Siedlecka).

Święcenia kapłańskie przyjął z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego 24 maja 1964 roku.

W posłudze kapłańskiej pracował jako wikariusz w parafiach: św. Wincentego a Paulo w Otwocku (1964-1967), św. Wawrzyńca DM w Kutnie (1967-1968), Świętej Trójcy w Ząbkach (1968-1972) oraz św. Józefa Oblubieńca NMP w Warszawie-Ursusie (1972-1977). W latach 1964 – 1972 był diecezjalnym duszpasterzem osób głuchoniemych Archidiecezji Warszawskiej.

W grudniu 1977 roku został mianowany proboszczem Parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Pustelniku Mińskim i pełnił tę funkcję do 15 marca 1982 roku. Następnie był proboszczem Parafii Świętej Trójcy w Kołbieli (do 15 czerwca 1988 roku) oraz Narodzenia NMP w Mińsku Mazowieckim (do 30 czerwca 1993 roku). Sprawując te funkcje był jednocześnie wicedziekanem (kwiecień 1982 – czerwiec 1987) a następnie dziekanem (wrzesień 1987 – czerwiec 1988) Dekanatu Siennickiego. Jako proboszcz w Mińsku Mazowieckim był dziekanem Dekanatu Mińskiego – Narodzenia NMP (czerwiec 1988 – czerwiec 1993).

Przez dwadzieścia jeden lat (22.06.1993 – 23.08.2014) był proboszczem Parafii Matki Bożej Królowej Polski w Jabłonnie. Po osiągnięciu wieku emerytalnego zamieszkał (w sierpniu 2014 roku) w Domu Księży Emerytów w Otwocku.

We wrześniu 1985 roku został odznaczony przywilejem rokiety i mantoletu. Biskup Kazimierz Romaniuk 24 grudnia 1993 roku powołał go do Kapituły Kolegiackiej w Radzyminie.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się
w środę, 19 kwietnia 2017 roku:

– o godz. 11.00 Msza Święta w Domu Księży Emerytów w Otwocku

– o godz. 14.00 Msza pogrzebowa
w Parafii MB Zwycięskiej w Warszawie-Rembertowie (ul. Grzybowa1).

Po Eucharystii nastąpi odprowadzenie ciała Zmarłego
na miejscowy cmentarz parafialny.

Dobry Jezu, okaż Ks. Tadeuszowi swoje miłosierdzie!

Copyright © 1540-2025 Parafia Rzymskokatolicka p. w.  św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Pustelniku
Wszystkie prawa zastrzeżone.

Przejdź do treści