Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Pustelniku

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 10, 25-37)

Oto powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: „Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?”
Jezus mu odpowiedział: „Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?”
On rzekł: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego”.
Jezus rzekł do niego: „Dobrześ odpowiedział. To czyń, a będziesz żył”.
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: „A kto jest moim bliźnim?”
Jezus nawiązując do tego rzekł: „Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko że go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go.
Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: «Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał».
Któryż z tych trzech okazał się według twego zdania bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?”
On odpowiedział: „Ten, który mu okazał miłosierdzie”.
Jezus mu rzekł: „Idź i ty czyń podobnie”.

XV NIEDZIELA ZWYKŁA – 14.07.2019 r.

Nie godzi się przeto, by ci, których Bóg pierwej umiłował i którym dał istnienie, uważali cośkolwiek za ważniejsze i droższe od Niego, bo przecież za największe dary mogą tylko skromnie się odwdzięczyć. Nie zdoła człowiek wymyślić nic innego, co by oddał w zamian Bogu doskonałemu, który niczego od nas nie potrzebuje, a miłując Ojca sami zdobywamy siłę i moc nieśmiertelności. Im kto bowiem więcej Boga miłuje, tym głębiej wnika w Boga.

Klemens Aleksandryjski (+212)

Powstanie Pustelnika

3 grudnia 201521 grudnia 2016 admin

Legenda

W roku 1963 do ks. Proboszcza Wacława Dzilińskiego przyszedł jeden starszy mężczyzna, dawny mieszkaniec Pustelnika, od którego ks. Proboszcz usłyszał „wiadomości z historii Pustelnika”.

Oto, co ks. Dziliński zapisał w kronice parafialnej.

„W dawnych latach dzisiejszy Pustelnik miał się nazywać Czarnowody. Miała to być większa osada, a raczej miasteczko, w którym były: dwie apteki,[…] browar, oraz wytwórnia broni. W czasie najazdu tatarskiego osada Czarnowody została zniszczona. Zniszczono również kościół, który miał stać w ogrodzie. W zniszczonych Czarnowodach zamieszkał jakiś zakonnik, który pobudował małą kapliczkę. W pobliżu nie było zupełnie osad ludzkich. Ze względu na pustkowie jakie się wytworzyło po spaleniu, tego zakonnika – księdza nazwano Pustelnikiem. Stąd […] nazwa osady Pustelnik. Są to wiadomości zapodane. Nie wiadomo czy są one prawdziwe.”

Krótka historia

Dalej w kronice parafialnej czytamy.

„W Archiwum parafialnym znaleziono, że założycielem parafii Pustelnik był książę mazowiecki Bolesław, który w 1440 roku z posiadłości swoich wydzielił pewne grunty na utrzymanie proboszcza”.

W 1540 roku przy istniejącym już kościele filialnym św. Katarzyny, biskup płocki Jakub Buczacki erygował tutejszą parafię.

22 października 1843 roku staraniem ks. proboszcza Tomasz Mościckiego, ofiar parafialnych i hojnej pomocy hrabiego Stanisława Grabowskiego stanął kościół drewniany istniejący do 1987 roku. Kościół ten poświęcił biskup Tomasz Chmielewski. Do chwili obecnej z dawnego kościoła zachowały się dwa dzwony z 1920 i 1928 roku, „Stanisław” i „Józef”, które służą w parafii do dziś.

Księża Proboszczowie naszej parafii →

XV NIEDZIELA ZWYKŁA – 14.07.2019 r.