On – teraz człowiek – był bytem niezłożonym. Czym był – pozostał; czym zaś nie był – tym stał się dobrowolnie. Na początku był bez przyczyny. Cóż bowiem mogłoby być przyczyną Boga! Ale później narodził się dla określonej przyczyny – a było nią zbawienie ciebie, który gardzisz Bóstwem dlatego, że przyjęło twoją cielesną postać – za pośrednictwem duszy zbliżył się do ciała i stał się człowiekiem, Bogiem na ziemi.
Św. Grzegorz z Nazjanzu (+ 390)
I tak Maryja porodziła bez udziału mężczyzny… Dziewicze poczęcie poucza nas, że Ten, który bez związków cielesnych wydał na świat Adama sprawiwszy, że wyszedł on z ziemi dziewiczej, ukształtował również bez związków cielesnych drugiego Adama w łonie Dziewicy. Pierwszy Adam wrócił do łona swej matki (to jest do ziemi); przez drugiego natomiast Adama, który do niej nie powrócił, ten, który był pogrzebany w łonie matki ziemi, został z niej wyprowadzony.
Św. Efrem (+ 373)
Zadaniem proroka jest przepowiadanie przyszłości, a nie jej ukazywanie, Jan jest przeto więcej niż prorokiem, albowiem tego, którego poprzedzał, nie tylko zapowiadał, ale również ukazywał. Ponieważ nie był trzciną chwiejącą się od wiatru, nie był w miękkie przyodziany szaty i powiedziano, że nazwa proroka mu nie odpowiada, posłuchajmy, co o nim powiedziano: “Oto ja posyłam anioła mego i zgotuje drogę przed obliczem moim.”
Św. Grzegorz Wielki (+604)
Albowiem przychodzi Jan na pustynię Judzką: pustynię z powodu braku nie ludzi, lecz obcowania z Bogiem; są tam bowiem ludzie, ale brak w nich Ducha Św. Tak więc miejsce przepowiadania odbija pustkę w duszach ludzkich, do których przepowiadanie zostało skierowane. Głosi również pokutę, ponieważ bliskie już jest Królestwo Niebieskie, przez które rozumie zerwanie z błędem, odwrócenie się od przestępstw, a po upokarzającym wyznaniu grzechów – mocne postanowienie świętego życia.
Św. Hilary z Poiters (+367)
Po przyjściu antychrysta szalone uciechy spotęgują się w ludziach bezbożnych i wątpiących o własnym zbawieniu. …Dlatego mówi im, aby czuwali, aby zawsze byli w pogotowiu; …Gdyby wielu wiedziało, kiedy umrą, wtedy z pewnością ze względu na tę godzinę okazywaliby się gorliwymi. Aby więc nie dbali jedynie o ów dzień, nie objawia ani owego dnia wspólnego, ani dnia śmierci każdego, chcąc, aby zawsze Go oczekiwali, aby zawsze byli gorliwymi. Dlatego także koniec życia każdego niewiadomym uczynił.
Św. Jan Chryzostom (+407)
Żaden król nie zniósłby tego, aby łotra lub któregoś z niewolników obok siebie posadzić i tak wprowadzić do miasta, to jednak Chrystus tak postąpił: wkraczając do świętej ojczyzny wprowadza z sobą łotra, nie depcząc przez to raju, ani go nie hańbiąc stopami łotra, lecz raczej zaszczycając raj. Zaszczyt to bowiem dla raju mieć takiego Pana, który nawet łotra może uczynić godnym rajskich szczęśliwości.
Św. Jan Chryzostom (+407)
… Wszystko bowiem co otrzymaliśmy dla utrzymania życia, obracamy na popełnianie grzechów. Jednak to wszystko, co poniżamy korzystając z tego niegodziwie, potem zemści się na nas… Słusznie więc wszystkie (dobra) wspólnie nas karzą, ponieważ wszystkie razem źle użyte służyły naszym występkom …
Św. Grzegorz Wielki (+604)
Ziarno padłszy w ziemię obumiera, rozkłada się i staje się już nie do użytku. Ale ponieważ się zepsuło, zbudzi się znowu i zazielenieje. Małe było, gdy padło w ziemię, będzie wspaniałe, gdy wstanie. Dla nas została stworzona pszenica i inne zboża. Jeśli to, co dla nas zostało stworzone, obumarłszy znów ożyje, czyż my, dla których powstało wszelkie zboże, nie zbudzimy się po śmierci?
Św. Cyryl Jerozolimski (+386)
“Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? A gdzie jest dziewięciu?” Pamiętacie, jak sądzę, że są to słowa Zbawcy ganiącego niewdzięczność owych dziewięciu. … Spotykamy wielu, którzy i dziś dość natrętnie proszą o to, czego im brakuje, lecz zaiste niewielu znamy takich, których by można zobaczyć dziękujących za otrzymane dobrodziejstwa. Nie należy ganić natarczywej prośby, lecz niewdzięczność proszącego zupełnie odejmuje skuteczność prośbie.
Św. Bernard z Clairvaux (+ 1153)
