Ów skarb, w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i umiejętności, to słowo Boże, które widać ukryte w ciele Chrystusa a też Pismo Święte, w którym złożone są wiadomości o Zbawicielu; gdy Go ktoś w nich znajdzie, powinien pogardzić wszystkimi korzyściami tego świata, by móc posiąść Tego, którego znalazł.
Św. Hieronim (+419)
Prawda Ewangelii jest bowiem najbardziej nieznaczna ze wszystkich nauk. Najpierw bowiem, gdy głosi Boga – Człowieka, Chrystusa zmarłego i zgorszenie krzyża, nie wydaje się mieć nawet pozorów prawdopodobieństwa. Porównaj taką naukę z tą, którą głoszą filozofowie, z ich księgami, ze wspaniałością wykładu, z kompozycją mów, a zobaczysz wtedy, o ile jest mniejsze nasienie przepowiadania Ewangelii od wszelkich innych nasion. Ale gdy one wzrosną, nie okazują nic porywającego, nic żywego, nic życiodajnego, całe są przegniłe i rozmiękłe… nasze natomiast przepowiadanie, które na początku wydało się nieznaczne, gdy zostanie zasiane … nie wzrasta w zioło, ale rozwija się w drzewo…
Św. Hieronim (+419)
Siewca jest jedyny w swoim rodzaju, bo rozsiał ziarno w sposób równy, bez względu na osoby, ale każda ziemia wykazała swą miłość przez swoje owoce. Pan pokazał w ten sposób swoimi słowami, że Jego Ewangelia nie usprawiedliwia przemocy bez zgody wolności; jałowe uszy, których nie pozbawił ziarna świętych słów są tego dowodem.
Św. Efrem (+373)
„Pójdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię”. Nie ten i ów, ale wszyscy obarczeni troskami, utrapieniami i grzechami. „Pójdźcie” – nie abym żądał od was rachunku, ale abym wam grzechy odpuścił. „A Ja was pokrzepię”. Nie powiedział „zbawię” ale to, co jest o wiele więcej: „dam wam pełny pokój”.
Św. Jan Chryzostom (+407)
Złożyć Bogu w ofierze syna, córkę, zwierzęta, bogactwa roli – wszystko są to rzeczy zupełnie zewnętrzne. Złożyć Bogu siebie w ofierze i podobać się Mu nie przez zasługi jakiegoś innego bytu, ale przez własne – to przekracza w swej wielkości i wzniosłości wszelkie inne ślubowanie i kto tak postępuje, jest naśladowcą Chrystusa.
Orygenes (+254)
„A nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a duszy zabić nie mogą, ale raczej bójcie się tego, który i duszę, i ciało, może zatracić do piekła”. Ale dlatego właśnie głoście, ponieważ się śmierci boicie. To bowiem wybawi was od prawdziwej śmierci. Jeśli bowiem zechcą was zabić, to jednak nie pokonają waszej lepszej cząstki, chociażby nie wiedzieć jak usiłowali. Dlatego nie powiedział Pan: „a duszy nie zabiją” ale powiedział „duszy zabić nie mogą”. Choćby bowiem chcieli, nie pokonają jej. Tak więc, jeśli się obawiasz kary, to obawiaj się tamtej, która jest o wiele straszniejsza.
Św. Jan Chryzostom (+407)
„Idźcie i głoście: Bliskie jest królestwo niebieskie”. Czy widzisz wielkość posłannictwa, czy widzisz godność wysłańców? Otrzymują nakaz głoszenia nie czegoś podpadającego pod zmysły, ale czegoś nowego i niesłychanego. Nie takie to rzeczy głosili prorocy mówiąc o ziemi i dobrach ziemskich; ci natomiast o królestwie niebieskim i o jego sprawach głosić mają.
Św. Jan Chryzostom (+407)
Pismo Św. poucza nas z wszelką pewnością o tym, w co należy wierzyć i co przedstawia się duszy z niewątpliwą pewnością: uczy więc, że jest Ojciec i Syn i Duch Święty oraz że Syn nie jest tym samym co Ojciec, a Duch Święty nie jest tym samym co Ojciec czy Syn. Szukano jak nazwać tych Troje. Mówiono więc o substancjach albo Osobach. Oznaczeniem takim chciano dać do zrozumienia, że nie ma tu różnic, ale i nie ma i pojedynczości. Tak więc wskazywano tu na jedność przez określenie „jedna istota” i na troistość, ponieważ wymienia się tu trzy substancje albo osoby…
Św. Augustyn ( +430)
Kimś wielkim, wszechmocnym w swych darach i dziwnym jest Duch Święty. Pomyśl, ilu nas tu teraz siedzi, ile dusz jest tu razem. A w każdym z nas działa On w odpowiedni sposób. Rozważ przez Niego oświecony, ilu jest chrześcijan w całej naszej diecezji, ilu w całej prowincji Palestynie! Spójrz oczyma duszy na całe państwo rzymskie i dalej na cały świat! My nie znamy wszystkich krain i ludów a On zna każdego po imieniu i udziela każdemu, czego do zbawienia potrzebuje. Popatrz na wielkiego Przewodnika i Dawcę łask.
Św. Cyryl Jerozolimski (+386)
Dzisiaj obchodzimy z należną czcią ów dzień, kiedy to Chrystus wyniósł naszą niską naturę na tron Ojca, wysoko ponad chóry anielskie, ponad najwyższe moce. …Wyznawać bowiem prawdę niewidzialną cielesnym okiem i skierować swe pragnienia ku temu, w co wejrzeć nie podobna – to jest siła wielkich umysłów, to dowód światła w duszach gorąco wierzących. Jakżeby mogło zrodzić się w sercach naszych to zbożne uczucie albo skąd mógłby kto zostać usprawiedliwiony z wiary, gdyby nasze zbawienie opierało się na tym, co pod wzrok zmysłów podpada?
Św. Leon Wielki (+460)
