Dobry Nauczyciel chciał, abyśmy to właśnie wiedzieli. Ale najpierw musiał wykazać błędne poglądy tak pogan jak i Żydów, o Jego królestwie, które Piłat usłyszał. Dlatego Pan mu odpowiada: „Królestwo moje nie jest z tego świata”. Nie jest zagrożeniem dla nikogo ale jest szczęściem dla wszystkich, którzy je przyjmą. Św. Augustyn (+430)

Głosimy przyjście Chrystusa, nie pierwsze tylko, lecz i drugie, od pierwszego o wiele wspanialsze. Pierwsze stanowiło obraz cierpliwości, drugie przyniesie diadem Bożego Królestwa. U naszego Pana, Jezusa Chrystusa, wszystko – co tylko być może – jest podwójne. Podwójne było Jego narodzenie: pierwsze z Boga przed wiekami, drugie z Panny w pełni czasów. Podwójne też przyjście: pierwsze tajemnicze jak rosy na runo, drugie, to które...

Nasze dary, choćby były niewielkie, wystarczą Panu. Ocenia On bowiem serce a nie rzecz. Nie zważa na to, co Mu ofiarowano, lecz z jaką miłością to dano. Jeśli uwzględnimy dar zewnętrzny, to nasi święci kupcy nabyli życie wieczne aniołów za grosze. Pan ceny kupna nie wyznacza, jednak królestwo Boże tyle kosztuje, ile masz, abyś mógł je nabyć. Dla dzisiejszej wdowy – dwa pieniążki, dla...

Jeśli więc pojmujesz siebie w sposób pełny, to jest jako istotę złożoną z ciała i duszy, i bliźniego swego pojmujesz dokładnie w ten sam sposób – to nic, co należy miłować, nie zostało pominięte w tych dwóch przykazaniach. Św. Augustyn (+430)

Jednakże, najdrożsi bracia, cuda naszego Pana i Zbawiciela tak należy przyjmować, żeby wierzyć w to, co zostało spełnione i wiedzieć, że one nas o czymś pouczają. Jego dzieła bowiem swą potęgą co innego dokonują, a o czym innym mówią przez swe ukryte znaczenie. Nie wiemy z historii, kim był ów niewidomy, wiemy jednak, co oznacza dokonana w nim tajemnica. Rodzaj ludzki to niewidomy, który w swym pierwszym ojcu został wypędzony...

Rozważmy to inaczej: „Nie moją jest rzeczą dać wam”, to znaczy nie jest moją rzeczą, bo przyszedłem nauczać pokory, nie jest moją rzeczą, bo nie przyszedłem, „aby Mi służono ale aby służyć”; nie jest moją rzeczą, bo kieruję się sprawiedliwością, a nie względami. Czyniąc w końcu aluzję do Ojca, dodał: „Tym, którym zgotowane jest przez Ojca mojego”, aby dać do zrozumienia, że i Ojciec nie wynagradza próśb, ale zasługi, gdyż „Bóg nie ogląda się...

Chrystus nakazuje nasze wewnętrzne nastawienie i samą duszę uwolnić od żyjących w niej namiętności, a wszystko, co w myśli obce jest Bogu, wyrwać z korzeniem i wyrzucić. Taka jest zasada życia człowieka wierzącego, taka jest nauka godna Zbawiciela. Św. Klemens Aleksandryjski (+212)

Chcesz więc opuścić żonę, jakbyś miał do tego prawo i sądzisz, że ci wolno, bo prawo świeckie tego nie zabrania. A prawo Boże tego zakazuje. Jesteś prawu ludzkiemu posłuszny, lękaj się jednak prawa Boga. Posłuchaj prawa Pana, które odnosi się do tych, którzy prawa wydają: „Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza”. Św. Ambroży (+397)

To złe pragnienie jest dla ciebie przyczyną upadku; odetnij je od siebie i odrzuć daleko: to właśnie Pan ci nakazuje. Tylko wariat odcina sobie członki, ale nie odsuwa od siebie zła. Izaak z Antiochii (V w)

Szeroko rozlewa się wieloraka i płodna w swej zgubie zazdrość. Jest ona korzeniem wszelkiego zła, źródłem klęsk, posiewem występków, materią wszelkich przewinień. Św. Cyprian (+258)